نقش سازنده خوف از خدا برای دوری از گناه

به گزارش خبرنگار مهر، آیت‌الله محمدباقر تحریری، در جلسه هفتگی درس اخلاق که در مدرسه علمیه معیر برگزار شد، اظهار داشت: انسان باید از خداوند متعال به گونه‌ای خوف داشته باشد که از رحمتش مأیوس نشود.
تولیت مدرسه علمیه مروی درباره فلسفه خوف و رجاء، عنوان کرد: خوف و رجا نشان می‌دهد عالم هستی نظام حساب شده‌ای است و بر اساس یک قانون مشخصی اداره می‌شود تا آدمی بتواند با تدبیر به آن اهدافی که خداوند متعال تعیین کرده دست یابد؛ بنابراین انسان وقتی می‌خواهد کاری انجام دهد باید به خوف از پروردگار توجه داشته باشد و با تدبیر حرکت کند تا مبادا از اهداف هستی دور شود.
وی افزود: انسان مؤمن نظام هستی را به آن مبدا بی نهایت نسبت می‌دهد برای همین در فعالیت‌های مادی و معنوی نگران پیدا کردن موانع از طریق خودش است لذا امیرمومنان علی (ع) می‌فرمایند از ظلم پروردگارتان نترسید چرا که او هرگز ظلم نمی‌کند و رحمت مطلقه است؛ بنابراین خوف از خداوند متعال برای آن است که موجودات به رحمت الهی دست یابند اما رسیدن به آن رحمت مطلقه شرایطی دارد که باید مورد توجه قرار گیرد.
آیت الله تحریری در خصوص نشانه‌های خوف از خداوند متعال، بیان داشت: انسان اگر از خداوند متعال خوف داشته باشد از گناه و معصیت بیمناک می‌شود زیرا می‌داند معصیت مانع حرکت او به سوی رحمت الهی است؛ مراد از گناه تجاوز کردن از حدود الهی است.
تولیت مدرسه علمیه مروی تجاوز از حدود الهی را ظلم دانست و گفت: در برابر عدل، ظلم قرار دارد، انسان اگر از چارچوب‌هایی که خداوند برای او ترسیم کرده تخطی کند دچار ظلم می‌شود؛ انسان برای اینکه بتواند عادل باشد و از ظلم اجتناب کند باید اهل تعقل باشد چرا که عقل واقعیات را به انسان نشان می‌دهد.
وی با بیان حدیثی از پیامبر اکرم (ص)، عنوان کرد: حضرت فرمودند: اساس حکمت خوف از خداوند است؛ مقصود از حکمت درک واقعیات عالم بوده و استناد دادن آن به خداوند متعال است. انسان تا حدی که می‌تواند باید به واقعیات عالم توجه داشته باشد و بداند هر موجودی واقعیت خاص خود را دارد.
آیت الله تحریری به اقتضائات و لوازم خوف از خداوند متعال اشاره و بیان داشت: خداوند متعال یک موجود ترسناک نیست که انسان از ترس نتواند به او نزدیک شود بلکه حضرت حق رحمت مطلقه‌ای است که انسان را برای رسیدن به قرب الهی خلق کرده و این قرب خاص یک نوع کشش خاص را می‌طلبد و آن کشش همان محبتی است که در وجود آدمی قرار داده است.
تولیت مدرسه علمیه مروی ادامه داد: انسان مؤمن همانند خدای مؤمن حساب گر است، خدا در همه امور اسرع الحاسبین بوده و به اعمال گذشته و آینده آدمی آگاه است.
وی در پایان خاطرنشان کرد: خداوند متعال انسان را مظهر خود قرار داد بنابراین اگر آدمی انصاف داشته باشد می‌تواند کمال را از غیر کمال تشخیص دهد و از گناه اجتناب داشته باشد؛ هر چه در قیامت ظهور می‌کند نتیجه اعمال آدمی است.